IPMS regio Zuid-Holland - Corona-pauze februari 2021


Maart 2020 April 2020 Mei 2020 Juni 2020 Juli 2020 Augustus 2020

September 2020 Oktober 2020 November 2020 December 2020 Januari 2021 Februari 2021

Maart 2021 April 2021 Mei 2021 Juni 2021 December 2021 Januari 2022

Nu de regio-avonden zijn stilgelegd is het leuk om toch nog contact met elkaar te houden. Chris kwam met het idee een webpagina te maken waar iedereen kleine updates van zijn modelbouwavonturen kan posten. We voegen de updates op volgorde van datum toe. We hebben tot nu 165 bijdragen met 437 foto's ontvangen.

Als je wat hebt, stuur het naar Rob de Bie, en het wordt toegevoegd. Alles is welkom, je kunt hier bijvoorbeeld andere dingen laten zien dan op een regioavond.



20 februari 2021

Ted Botter: "Na een dikke twintig jaar mijn modellen niet meer te hebben geschilderd, vond ik het tijd om de draad weer eens op te pakken. Mijn 1/35 Sd.Kfz. 184 'Ferdinand' was na tien jaar eindelijk af, vervolgens netjes op een Ssyms 80 T platte spoorwegwagon van de Deutsche Reichsbahn gezet (zie de bijdrage in augustus). Na enkele maanden voorinspiratie ben ik overgegaan op de bouw van de 1/72 Bachem Natter van Brengun Models. De hernieuwde kennismaking met schilderen was echter buitengewoon lastig. De samenstelling van de oude vertrouwde Humbrolverf was helaas onherkenbaar gewijzigd. Zoals Frits Krieg tegen me zei: leuk schilderen is er tegenwoordig niet meer bij. Dan maar overgaan op acrylverf van Tamiya, uiteindelijk ging dat best nog wel aardig, zeker met de airbrush. Helaas gebeurde waar iedere modelbouwer voor vreest: ik liet het Natter modelletje uit mijn handen vallen, en kon het daarna helaas prullebakkeren. Het resultaat van een tijdrovende restauratie zou op zijn best te veel ergernis en permanente irritatie hebben bewerkstelligt."

"Dan maar op naar het volgende project, en dat werd de LVT(A)-4, geïnspireerd door enkele boeken over de oorlog in de Pacific, onder andere het uitmuntende boek 'Last Stand of the Tin Can Sailors' van James Hornfischer. Het model van de LVT is van Italeri. In de jaren zeventig en tachtig heb ik meer modellen van Italeri met veel plezier gebouwd, maar deze viel qua interieur buitengewoon tegen. Maar ja, dat was dan ook te verwachten qua prijsstelling van het gekochte. Het gebrek aan detaillering van de koepel en het sluitstukgedeelte van de 75 mm houwitser vond ik uiteindelijk een te groot struikelblok. Toen maar de M8 Motor Carriage van Tamiya gekocht, om als donor te dienen. En inderdaad: het interieur van de koepel alsmede de houwitser is oneindig veel beter dan dat van Italeri. Na behoorlijk wat schuurwerk heb ik de Tamiya koepel passend gemaakt op de Italeri kit. Tevens had ik op foto's op het internet een rekje op het dek van de LVT gezien, al is het me volstrekt onduidelijk waarvoor dat bedoeld was. Dat heb ik van messingstaafjes gemaakt en aan elkaar gesoldeerd. Vandaag ben ik weer verder gegaan met schilderen, ook al ben ik nog steeds maar matig tevreden over de acrylverf en de Humbrolverf. Echter, ik heb het vertrouwen dat het allemaal goed komt met mijn oude vertrouwde methode van lang geleden, zijnde een aantal lagen van washes van dark umber olieverf, en drybrushen eroverheen met olieverf. In ieder geval heb ik er erg veel plezier mee. Wordt vervolgd."







20 februari 2021

Jos van der Sluijs: "Zie hier mijn laatst gebouwde model: een Grumman S-2A Tracker van Kinetic, in de schaal 1:48, prijs 59,95 euro. De Tracker was een langeafstand patrouillevliegtuig voor de opsporing en bestrijding van onderzeeboten. De Tracker verving de Skyraider (opsporing) en de Avenger (bestrijding). De Wright R-1820 stermotoren gaven de Tracker een snelheid van 450 km per uur over een afstand van 2200 km. Er zijn er 1284 van gebouwd, en deze hebben dienstgedaan van 1952 tot nu (Argentinië en Brazilië). De kwaliteit van het model is goed, met veel onderdelen voor andere uitvoeringen. Echter de uitvoering van de cockpit en het zoeklicht zijn een beetje armzalig, en er zijn geen bewegende vleugelkleppen. Ik heb het model met de kwast geverfd; het spuiten was me te ingewikkeld vanwege de kleurstellingen. Het is geen model voor beginners: het bouwen vergt veel studie, tijd, geduld en creativiteit. Maar eenmaal gereed, dan heb je wel iets moois staan. Mijn volgende project is de Lockheed Viking."





19 februari 2021

Reinhold Bogaard: "Het project met de twee dragsters heeft een paar maanden stilgestaan. Airbrush- en decalmoeheid? Een beetje wel. Maar er zit nu weer voortgang in. Er waren wat details die ik eerst met de kwast had willen schilderen: de blinde ramen, bumpers en grille. Toch besloot ik deze nu te gaan airbrushen. En dat betekent afplakken, afplakken en nog eens inpakken om het spuitwerk van de bodies niet te verpesten. Binnenkort het resultaat."





19 februari 2021

Patrick Verschut: "Een review schrijven over een model is altijd weer een uitdaging. Vorig jaar november trof ik op het forum een flink aantal modellen aan, die het bestuur beschikbaar stelde aan bouwers om een review over te schrijven. Voor wat betreft de luchtvaart zat er niets van mijn gading bij, maar wel twee tanks: een Russische SU-85 en een Duitse Jagdpanther, beide van Zvezda in de schaal 1/72. Na een aantal complexere bouwprojecten had ik behoefte in wat makkelijks, en deze twee tanks leken aan dat criterium te voldoen. Zvezda maakt al een tijdje zogenaamde snap-fit modellen, die je zo in elkaar kan drukken zonder lijm (maar ik heb het gewoon gelijmd natuurlijk). Voor de verandering leek mij dat wel wat. Het in elkaar drukken van onderdelen is makkelijk, alleen weer losmaken is bijna onmogelijk. Zodoende moest ik heel voorzichtig droog passen."

"De MIP-redactie wil veel foto's en dat betekent dat je stapje voor stapje moet bouwen en foto's maken. Kunstlicht is dan uit den boze, dus dat laatste kon in de donkere maanden alleen overdag, want dan heb je een beetje fatsoenlijk licht en met mijn eenvoudige camera is het toch al behelpen. En dat was weer lastig omdat er alleen 's avond en in het weekend gebouwd en gespoten kan worden, omdat er overdag voor de baas gewerkt moet worden. Dus moest ik regelmatig stoppen met bouwen omdat er weer gewacht moest worden op een fotomomentje in het weekeind. Dat stoppen vergat ik wel eens, dan ging ik iets te enthousiast door met bouwen en dreigde ik weer een foto van een tussenfase te missen. Als bouwer kom je vaak genoeg verplichte 'stopmomenten' tegen (lijm of verf die moet drogen) en als er dan nog bij komen voor fotografie, dan wringt dat wel eens. Maar uiteindelijk is het goed gekomen met de SU-85. Die staat nu in de eerste MIP van dit jaar, die iedereen vandaag of gisteren ontvangen heeft. Hopelijk zien weinig mensen dat ik al tijden met een vuile cameralens foto's heb gemaakt. Dank aan Rob voor de tip om de lens eens schoon te maken."





16 februari 2021

Dick Boogaard: "Tussen de bizarre modellen door wilde ik nu eens iets normaals bouwen, en mijn oog viel op een De Havilland Devon van Amodel in Nieuw-Zeelandse outfit. Wij hadden het genoegen twee keer zes weken door dit mooie land te trekken. Als voormalige Engelsen hebben ze daar ook goede technische musea, oude treinen, een oude stoomboot en diverse vliegtuigmusea, groot en klein. Heel fraai was het museum in Christchurch: een hangar vol met 1:1 diorama's. Het bouwen van de Devon liep redelijk vlot, wel kostte het moeite om genoeg lood in de neus te krijgen. De schrik kwam pas bij de decals. Die waren dun en uiterst fragiel en uitgerekend was ik bij de ramen begonnen. Uiteindelijk zijn ze met veel gedoe zo goed mogelijk geplaatst, maar echt blij ben ik er niet mee. Aan de andere kant is het goed ook je minder geslaagde bouwsel den volke te tonen."



15 februari 2021

Walle Oppedijk van Veen: "De Mark V-tank van Meng is af. Het blijft eeuwig zonde dat het gehele interieur (motorblok, radiator, brandstof- en watertank, zitplaatsen, brandblussers, munitierekken, versnellingsbak, krukas, en dergelijke) dat meer dan de helft van de in totaal circa 500 onderdelen (exclusief tracks) omvat, totaal onzichtbaar is. Ik heb wat luiken opengelaten maar dat helpt niet echt. Het merk Meng is voorlopig ook niet van plan een opengewerkte variant met bijvoorbeeld een transparante zijkant te introduceren. Het bouwen, mits secuur, gaat prima en vergt nauwelijks aanpassingen. Bij mij ging het mis bij de 2 x 91 schakels van de tracks. Je klikt ze eenvoudig aan elkaar maar op het moment dat ze om de wielen gelegd worden en de laatste schakels met elkaar verbonden moeten worden gaat het mis; bestaande verbindingen schieten los en elke poging tot 'damage control' verergert de zaak. Mij resteerde weinig anders dan het gebruik van veel lijm en forse weathering (modder) zodat het nu niet zo opvalt (hoop ik). Maar het viel me wel tegen. Het kleurenschema van Meng was lastig te volgen en de conversieoverzichten van de Meng-verven naar Humbrol, Revell, Tamiya of MIG waren niet beschikbaar of niet eenduidig. Gekozen is voor de speciale WOI-groenbruine verf MIG 074 als basis voor de Mark V zoals die eind 1918 voor kwam. Het is met de hand geschilderd! Al met al een mooi project dat door de fraaie detaillering en kwaliteit een genoegen was om te maken. Een aanrader!"







11 februari 2021

Frits Krieg: "Ik heb een Me 109G-6 in 1/48 van het merk ARII gebouwd. Ik heb aan dit model het volgende gewijzigd: de openingen voor het geschut boven de motor dichtgemaakt, alsmede de openingen in de vleugels, de bijgeleverde kanonnen voor onder de vleugels weggelaten, en als laatste een kanon onder de motor toegevoegd. Alles is gespoten en geverfd met Vallejo kleuren, met als bijzonderheid de onderkant in RLM66 Schwartzgrau. Het toestel behoorde tot JG300, en het was een experimenteel toestel om het vliegtuig meer snelheid te geven. Al het normale geschut ging eruit en er werd een enkelvoudig kanon onder de motor geplaatst. Dit gaf een behoorlijke gewichtsafname (ondanks de plaatsing van het nieuwe kanon) en daardoor vloog het toestel 25 km/u sneller, wat een aanzienlijk voordeel opleverde. Toch werd het project weer afgeblazen omdat het schieten te veel missers opleverde."





7 februari 2021

Brian Kirwan: "Mijn eerste model van 2021 is een 1:72 Airfix Boulton Defiant Mk I van 151 Squadron in februari 1941. Ik heb drie van deze kits gekocht voor een diorama van de gebeurtenis van 13 mei 1940 boven de Biesbosch, maar ik wilde ook een zwart Defiant met een haaienbek in mijn verzameling hebben. De kit is een relatief nieuwe Airfix (2014) en is mooie reproductie van de echte toestel. Alles past prima en er zijn meerdere opties in de kit. Als finish wilde ik een aantal tests doen met het zwarte kleurschema. Ik heb een mengsel van donkerblauw met grijs als basis genomen, en daar dunne laagjes zwart eroverheen gespoten. Alle met doek beklede oppervlaktes, zoals de roeren, zijn met olieverf flink verweerd. Een simpel maar plezierig projectje."





"Numero twee van 2021 is een 1:72 Italeri A-26B Invader van Biafra in 1967. Geïnspireerd door het boek 'Biafra: The Nigerian Civil War 1967-1970' heb ik een Italeri A-26B Invader van de republiek Biafra gebouwd. Biafra was een afvallige provincie van Nigeria, die van 1967 tot 1970 bestaan heeft. Het model is één van de twee Invaders zoals gebruikt door Biafra in gevechten tegen de Nigeriaans leger. Het toestel werd gevlogen door Johnny (Jan) Zumbach, een kleurrijke Poolse piloot. Het toestel was uitgerust met een machinegeweer in de neus en zelf geproduceerde bommen. Ik heb de neus van de standaard B-versie aangepast op basis van foto's. De Biafraanse vlagkleuren op het roer zijn gespoten, en gele decalfilm is gebruikt om de zon te maken. De haaienbek is ook deels gespoten en deels eigen gemaakt decals. Het kleurschema is gebaseerd op een aantal foto's, maar die waren moeilijk te interpreteren door de slechte belichting en het glanzende oppervlak. De kit van Italeri is een goed gedetailleerde en passende bouwdoos. Dit is mijn tweede Invader en zeker niet mijn laatste."







6 februari 2021

Patrick Verschut: "Om mijn verzameling Italiaanse kisten uit te breiden, heb ik de Italeri 1/72 Fiat BR.20 maar eens uit de stapel dozen gehaald. Als je een BR.20 wilt bouwen dan heb je maar één optie en dat is Italeri. Het model is uit 1972 en dat is te merken: opliggende paneellijnen en klinknagels (fijn weliswaar), krimpdeuken en soms matige passing. Ik telde acht krimpdeuken op de romp, met name bij de bevestigingsgaten en bevestigingspennen, en ook nog twee op iedere motorkap en twee aan de vleugeleinden. Het wegplamuren is niet zo erg, maar je beschadigt wel weer de paneellijnen en klinknagels. Daarnaast speelt mee dat de rompdelen niet naadloos en strak aansluiten; het linkerdeel van de romp is een fractie van een millimeter hoger dan het rechterdeel, waardoor weer veel plamuur- en schuurwerk nodig was. En de onderzijde van de rompdelen is 'hol' en niet vlak, waardoor er weer een bak plamuur nodig is om het recht te maken.. Kortom ver verwijderd van Hasegawa-kwaliteit. De cockpit is daarentegen voorzien van fijn reliëf op de binnenwanden. De neus met de geschutskoepel erin wordt nog een uitdaging want die is een halve millimeter hoger dan de rompneus. Wordt vervolgd."









Maart 2020 April 2020 Mei 2020 Juni 2020 Juli 2020 Augustus 2020

September 2020 Oktober 2020 November 2020 December 2020 Januari 2021 Februari 2021

Maart 2021 April 2021 Mei 2021 Juni 2021 December 2021 Januari 2022