21 januari 2022

Rob de Bie: In 2014 heb ik een piepklein modelletje gebouwd: een 1/72 Storm Shadow kruisraket van de RAF. Ik heb het ooit op de modellentafel tijdens een regioavond gezet, maar je zag het bijna niet staan, zo klein, zeven bij vier centimeter. De pauzepagina is een mooie gelegenheid om het ding nog eens te laten zien. De Storm Shadow zit als bewapening bij (o.a.) de Revell 1/72 Eurofighter, maar met ingeklapte vleugels, en ik wilde een 'vliegende' Storm Shadow bouwen. De pijlstand heb ik met een complexe foto-analyse bepaald. Daarna heb ik met behulp van een malletje de losgesneden vleugels vastgelijmd aan de 'backbone' van het wapen.

Na het afwerpen worden ook aan de onderkant vinnen uitgestoken. Die vinnen heb ik van een voormalige helikopter-staartrotor gemaakt. Daarna heb ik de verf, de decals en een heel klein beetje verwering aangebracht, en zo werd het langzaam een leuk dingetje. Maar toen ontdekte ik dat de inlaat helemaal verkeerd was: ik had de afdekplaat laten zitten, en dat kan niet bij een vliegende Storm Shadow. Vanwege de kwetsbare vleugels en vinnetjes heb ik een malletje gemaakt om de delicate operatie uit te voeren.

Eind goed al goed: de Storm Shadow is op zijn voetje geprikt en 'vliegt' nu in de modellenkast. Ik heb een label aangebracht op het voetje. Het complete bouwverslag kun je hier lezen: Revell 1/72 Storm Shadow. Later heb ik nog de 1/32 versie van Flightpath gekocht, massief resin met ingeklapte vleugels, maar daar ben ik nog niet aan begonnen.

19 januari 2022

Wim Hoogendoorn: Ik ben druk met het spuitwerk van de twee Scania's. Verder heb ik de benodigde decals getekend met CorelDraw 2019. Het 'Brand' logo heb ik bij mij op de zaak gevonden in vector formaat, en iets aangepast om het oude logo op deze vrachtwagen na te maken. Onder het logo staat ook nog 'www.beis.com' en daar had ik geen vector bestand van. Toen heb ik maar een scan gemaakt van een sticker en die omgezet naar een vector bestand en onder het logo gezet. De Scania logo's voor op de spatlappen vond ik online als vector bestand. De kentekenplaat is zelf getekend, het lettertype is te downloaden van internet. Ik heb twee soorten decalpapier gebruikt: voor de 'Brand' logo's doorzichtig decalpapier, en voor de kentekens en 'Scania' spatlappen wit decalpapier (omdat mijn Canon printer geen wit print). Na het printen van de decals heb ik ze 24 uur laten drogen, en toen met blanke lak afgelakt. Ik laat de afgelakte decals drie dagen drogen voordat ik ze ga plaatsen.

18 januari 2022

Mike Roelofs: Dag 2021, hallo 2022! Zoals ieder jaar weer vliegen de 'lijstjes' je in de laatste maanden om je oren. Zo ook in 2021; in mijn geval is een van de lijstjes een goed gevuld papiertje met afgeronde modellen. Wat vooral opvalt is de diversiteit aan thema's welke het afgelopen jaar voorbij zijn gekomen: van een Revell 1/72 Schnellboot S-100 tot een Meng eggplane Lancaster Bomber, van een Tamiya 1/35 Leopard 1A4 tot een AMT 1/25 1967 Ford Mustang GT. Niet slecht voor iemand die normaal alleen auto's in elkaar plakt. Als dit is wat corona met me doet, kom ik er nog best goed vanaf denk ik zo? Tijd om het lijstje voor 2022 op te starten, en wel met de bouw van de Monogram 1/24 1969 Dodge Super Bee.

De bouw is over het algemeen echt een opluchting; je gooit de onderdelen op een hoop en alles valt bij wijze van spreken automatisch in elkaar. Schuurwerk is ver te zoeken, de doorzichtige delen zijn ook echt doorzichtig, en de banden zijn van goede kwaliteit. Jammer is wel dat de meegeleverde decals al scheuren als je er naar kijkt, laat staan aanraakt. De kleine decals gaan nog wel maar de grotere decals scheuren echt heel snel, vandaar dat de kenmerkende streep op de 'kont' ontbreekt. De auto is grotendeels gespoten met een mix van Vallejo- en Tamiya-kleuren, de raamlijsten zijn 'overgetrokken' met een zilverkleurige Sharpie.

De zijdeglans-toplaag komt uit een (voor mij) verrassende hoek: HG Parketglans no.51 (no.52 is mat). De fles van 1 liter is airbrush-klaar verkrijgbaar in de supermarkt voor €10-15 en is goed bestand tegen o.a. wasbenzine, terpentine en de gebruikelijke washes. Daarnaast maakt het transparante delen een flink stuk helderder na aanbrengen met een kwast, en dit alles op waterbasis. Relatief goedkoop en makkelijk schoonmaken dus. Het lijkt er zelfs op dat het het goedje bij meerdere lagen een diepere glans krijgt, behoeft nog wat proberen dus.. Misschien al bekend, zo niet doe er je voordeel mee. Dat was hem weer, de start van de lijst is in ieder geval gemaakt. Op naar de volgende!

15 januari 2022

Patrick Verschut: Een tijdje geleden heb ik mijn gebouwde Airfix 1/72 Airfix Refuelling set eens stoffig uit een doos gehaald. Dit is een combiset van een AEC Matador (grijs met geel) die Airfix in 1966 heeft uitgebracht als kanontrekker en vervolgens is verbouwd naar een transportvoertuig voor vliegtuigbrandstof. In 1971 heeft Airfix daar een Bedford QL brandstofvoertuig (bruin) aan toegevoegd. De set had ik ver terug in de vorige eeuw eens gebouwd. Je kent dat wel: lekker kliederen met lijm en verf. Dat je onderdelen niet alleen moest afbreken van het gietraam, maar ook nog moest schoon schuren, was ik mij vroeger niet bewust. Uit nostalgie heb ik de kitjes maar bewaard. Ze zagen er niet uit naar huidige maatstaven.

Recycling van modellen: met de ultrasoonreiniger en een scheut Mr Muscle heb ik de voertuigen schoongemaakt. Door de warmte van de ultrasoonreiniging, in combinatie met Mr Muscle, werd het plastic wat broos op sommige plaatsen. Verschillende wielen en andere onderdelen braken spontaan af. De wielen waren met een stukje kopspeld uit de naaidoos van een oudtante weer stevig vast te zetten. De deuren van de Bedford waren weg, die zijn dus nu gescratcht. De raampjes heb ik van Kristal Klear gemaakt. De decals kon ik via internet achterhalen. Na een paar rondjes plamuren, schuren en spuiten met Humbrol en wat postshading kon het projectje worden afgerond.

14 januari 2022

Jan de Wit: De kit die ik nu aan het bouwen ben is de Dora Wings 1/48 Curtiss CW 21B. Op de bijgevoegde foto's kun je zien dat ik het instrumentenpaneel in drie lagen heb opgebouwd. Ik had nog nooit op deze manier een instrumentenpaneel gedaan, maar het pakte erg goed uit. De eerste laag is het foto-ets paneeltje dat met MRP verf is gespoten in zwarte grondverf met een drupje wit er doorheen om het zwart niet te hard te maken. De tweede laag is een stukje folie, geknipt uit het verpakkingsmateriaal van de gietramen. Het materiaal is precies goed voor een superdunne laag tussen de decal en paneel, om glas te simuleren. Persoonlijk vind ik dat mooier dan een drupje lak op de instrumenten. Het foto-ets paneel en de folie zijn op elkaar gelijmd met Revell Contacta Clear.

Toen deze op elkaar waren geplakt heb ik ze op de instrumentendecal geplakt (eerste foto), door de decal weer van een laagje Contacta Clear te voorzien en daar het paneel op te leggen en aan te drukken. Doordat je er een niet te zuinig laagje op doet kan je mooi het paneel op de decal uitlijnen. De driedelige sandwich kun je na het drogen gewoon in het water doen en dan laat het decalpapier gewoon los (tweede foto, van de achterkant gezien). Je hoeft niet bang te zijn dat alles loslaat want de Contacta Clear is niet gevoelig voor water, het reageert alleen op alcohol. Eigenlijk vind ik dit spul beter dan de Microscale Kristal Klear. De derde foto laat het eindresultaat zien.

De cockpit is gespoten in MRP-088 grondverf (olive green), deze komt overeen met de oude Humbrol 151 interior green. Zelf heb ik op het onderste instrumentenpaneel wat instrumentdecals aangebracht want vreemd genoeg zaten deze er niet bij. Deze instrumentdecals en generieke instructiedecals heb ik gehaald van sets van Airscale en Mike Grant, die ik ooit speciaal voor dit soort dingen heb gekocht.

Verder ben ik bezig de Wright R-1820 Cyclone te bouwen en schilderen. De bouw is ook te volgen op het IPMS-NL forum in de sectie 'in aanbouw'.

13 januari 2022

Brian Kirwan: Dit is de 'Rote 21', een Fw 190A-6 met Neptun radarsysteem, van het 6e Staffel van Jagdgeschwader 300 op Paris-Le Bourget, februari 1944. De Eduard 1:72 Fw 190A-8 kit is erg mooi maar heeft een kwetsbaar onderstel. Ik heb een aantal aanpassingen aangebracht om de A-8 om te bouwen naar een A-6. Het diorama is een weergave van de foto op pagina 219 van het boek 'Jagdgeschwader 300 Wilde Sau - Volume 1' van Lorant en Goyat. Dit toestel had een ongeluk waardoor het linker onderstel kapot is gegaan. De decals zijn van EagleCals, het kleurschema is standaard RLM 74/75/76 overgespoten met RLM76. Ik heb olieverf gebruikt om de witte vlek rondom de cijfers '21' te maken. Het diorama is gemaakt met oase en een bodemplaatje van Pipos. De beton-elementen maak ik met een mal die ik twintig jaar geleden heb gemaakt en nog steeds gebruik. De drie figuurtjes zijn van Preiser, en viola!

13 januari 2022

Rob de Bie: Eén van mijn favoriete onderwerpen is de AQM-34 Firebee, een onbemand vliegtuigje dat in de Vietnam-oorlog is gebruikt als fotoverkenner. De oorsprong ligt bij de BQM-34A Firebee, een relatief simpel en goedkoop doelvliegtuigje, dat sinds 1960 door de US Air Force werd gebruikt om operationele piloten te trainen in het afvuren van luchtdoelraketten. De US Navy gebruikte het o.a. ook om schepen te laten oefenen met luchtdoelen, en de US Army gebruikte het voor schietoefeningen met o.a. Hawk en Stinger raketten. Verder werd de Firebee ook gebruikt in de ontwikkeling en beproeving van nieuwe systemen. Zo zijn vijf Firebees neergeschoten tijdens de ontwikkeling van de combinatie F-104 en Sparrow, voor de Italiaanse F-104S. Er zijn plusminus 5.000 BQM-34A's gebouwd. Van de fotoverkenner zijn er zo'n 1100 gebouwd in ongeveer 50 (!) verschillende versies.

De eerste foto toont een 1/72 AQM-34M die ik (moeizaam) uit een BQM-34A heb gebouwd. Die BQM-34A zat in viervoud bij de Italeri 1/72 DC-130A, een speciale versie van de Hercules gemaakt om onbemande vliegtuigen te lanceren en besturen. De DC-130 kit is een doos uit 1986 die vier jaar in de catalogus heeft gestaan, en zodoende niet meer zo makkelijk te vinden is. Ik was daarom blij dat PlusModel in 2020 een nieuw modelletje van de BQM-34A uitbracht, zie het tweede plaatje voor het ruwe model.

Ik besloot om een review te maken van de PlusModel Firebee, deels als bijdrage aan de hobby, deels voor mezelf om te zien of ik dit model als basis kon gebruiken voor nieuwe AQM-34s. Nu schrijf ik ook niet maandelijks een kitreview, zodoende was het zoeken naar een aanpak. Gelukkig had ik vanwege de AQM-34 interesse al jaren tekeningen verzameld, en zodoende had ik diverse handboektekeningen met coordinaten en maten. Eentje hiervan is hieronder te zien. Hiermee kon ik vrij nauwkeurig bepalen of het model 'aan de maat' was. Niet dat een modelletje zo exact moet zijn, maar het geeft wel een goed idee met welke informatie de mallenmaker aan de slag is gegaan.

Het PlusModel kitje bleek iets te groot en te dik te zijn. Tegelijkertijd heb ik ook de oude Italeri Firebee gemeten, en die bleek op de meeste punten nauwkeuriger te zijn. Ook bleken de paneellijnen van het PlusModel kitje diverse fouten te bevatten, en stond de verticale staart te steil. Ik heb de modellen ook samen gefotografeerd, en als je goed kijkt zie de verschillen. Het vergelijken van twee (of meer) modellen is een prima manier om een review te maken, want je ziet de verschillen tussen de modellen, en kunt dan met bijvoorbeeld foto's van het origineel beoordelen welk model de details het meest correct heeft weergegeven.

Mijn conclusie na dit alles was dat het Italeri model nog steeds de betere Firebee is, echter met opliggende lijnen. Voor wie minder kritisch is, voldoet het PlusModel kitje echter prima, het lijkt op een Firebee. De complete review kun je hier lezen: PlusModel 1/72 BQM-34A Firebee kit review.

13 januari 2022

Rients Couperus: Ik ben eindelijk weer toegekomen aan het bouwen van een vliegtuigje. Even snel de bovenste op de stapel genomen: een Iljushin 10, straight from the box. Het model is 1:72 van KP (Kovozavody Prostejov). Ik heb het met enamel-verf gekwast. De decals waren dun en braken snel maar met wat geduld is het toch gelukt.

13 januari 2022

Rob de Bie: Het werk aan de Hasegawa 1/72 MiG-23 vordert langzaam. Sinds de vorige aflevering (zie 4 juni 2021) heb ik de contouren van de remkleppen gecorrigeerd, die voor de helft fout waren. Daarna heb ik de staartvlakken gemonteerd, en de spleetjes gevuld met Apoxie Sculpt, een soort Amerikaanse Milliput. Dat spul kun je nat gladstrijken, zodoende had ik helemaal geen schuurwerk. Een nare verrassing was de ontdekking dat de vleugelkoorde te klein was. Aangezien de vleugels nog steeds los te nemen waren, heb ik dat toch maar aangepakt, wat in wit op de linkervleugel te zien is.

Hieronder zie je de tussenstand van het model. Alle ingrijpende modificaties zijn gedaan, dus het meeste werk is klaar, denk ik. Ik werk af en toe aan het model, zodoende verwacht ik niet dat deze MiG snel klaar zal zijn.

6 januari 2022

Kees Kleijwegt: Het laatste model wat ik in 2021 heb afgerond is deze Tamiya 1/48 Me-262-A1a, gevlogen door Karl-Heinz Becker bij 10./NJG11. Ik wilde de 262 graag voorzien van een open motor, om de techniek van dit revolutionaire toestel te laten zien. Hiervoor heb ik een set gebruikt van Aires, waarin naast de nodige resin motoronderdelen en koperdraad ook een insert voor de vleugel zit. De set bestaat uit twee zeer fraai gedetaileerde motoren, maar ik wilde één kant van de Me-262 gesloten houden om de elegante vorm van deze jager te laten zien. Ik heb daarom maar één motor uit de set gebruikt. Ook heb ik maar één van de twee panelen bij de vier 30mm kanonnen opengezet. Hiervoor heb ik de kit onderdelen (open en gesloten) met elkaar gecombineerd. Naast deze set heb ik ook een set met flaps en slats van hetzelfde Aires gebruikt. Verder heb ik stoelriempjes van HGW en wielen met het juiste patroon van Eduard gebruikt. Het meeste werk bij dit model is gaan zitten in het aanpassen van de vleugels voor de motor, de flaps en de slats, waarvoor flink wat zaag- en schuurwerk nodig was.

Afgezien van deze aanpassingen is het model snel te bouwen en is de passing perfect zoals we van Tamiya gewend zijn. Toen ik dit schema tegenkwam op internet, bestaande uit het RLM 81/82 dagjager camouflagepatroon op de bovenzijde en de voor de ‘Nachtjagd’ specifieke zwarte onderzijde, wilde ik dit model graag bouwen. Het model is gespoten met verf van Gunze Mr. Color, Gunze Aqueous en Tamiya. Voor het penseelwerk heb ik Vallejo verf gebruikt. De decals komen deels uit de kit, de specifieke decals zijn van Kits World.

2 januari 2022

Rob de Bie: Lang, lang geleden heb ik heel veel werk gestoken in de oude en lelijke Airfix 1/72 Skyraider om er iets fatsoenlijks van te maken. Bovenaan zie je het oorspronkelijke klinknagelmonster, onderaan wat ik er met veel moeite van gemaakt heb, met een laagje grijze verf. Zoek de 100 verschillen! En als je meer wilt weten over de verbouwing, kijk dan hier: Airfix 1/72 A-1H/J Skyraider. Ik heb het werk aan het Airfix-model stilgelegd toen Hasegawa met een nieuw model uitkwam in 1996. Ik herinner me nog dat Erwin Stam van de Luchtvaart Hobby Shop een testshot van dat model meenam naar een regioavond in cafe l'Esperance in Nieuwerkerk aan de IJssel. Ik vond het heel bijzonder om dat in mijn handen te houden.

Terwijl ik nog met het Airfix model aan het vechten was, hoorde of las ik dat er een beter Skyraider-model was, van het obscure Japanse merk Tsukuda. Ik heb overal gezocht naar dat model, maar nooit gevonden in de tijd voor internet. In 2018 hield Cees den Hartog een kleine opruiming in zijn modellencollectie, en deelde op een regioavond een aantal deels gebouwde modellen uit. Groot was mijn verbazing toen daar een Tsukuda Skyraider tussen zat! Ik was echt blij dat model eindelijk eens te kunnen bekijken, en heb het met dank van Cees overgenomen. Het model bleek inderdaad heel veel beter te zijn dan het Airfix-model. En wat een fraaie doos! Het model bleek ook onder de vlag van Hobbycraft verkocht te zijn, echter die dozen zijn zo lelijk dat je nooit gelooft dat er wat fatsoenlijks in kan zitten. Ik heb vorig jaar zo'n Hobbycraft doos gevonden op Marktplaats, en er uit nostalgie een kitreview van geschreven. Voor wie dat wil lezen: Tsukuda 1/72 A-1H Skyraider review. Ik weet nu dat het model niet veel onder doet voor het Hasegawa model, dus wie weet bouw ik er nog eens eentje. Cees, nogmaals bedankt!

2 januari 2022

Brian Kirwan: Dit is Hasegawa's 1:35 Maschinen Krieger Fireball SG. Ik heb het samen met mijn dochter als kerstproject gemaakt. Elke jaar met de Kerst doen wij samen een modelbouwproject. Wij hebben het originele model van de Fireball behoorlijk gepimpt met extra details inclusief de eenhoorn. Het kleurenschema is door mijn dochter bepaald en het basis-spuitwerk heeft zij gedaan. Ik heb de weathering voor mijn rekening genomen. Decals zijn meegeleverd in de kit en er zijn veel opties. Al in al zijn we vier dagen bezig geweest inclusief het bodemplaatje. Dit laatste is een omgedraaid houten schaaltje van Xenos, met XPS-schuim in lagen om het grondwerk te maken. Onderdelen uit de bekende reservedoos werden gebruikt om het aan te kleden. Photoshop zorgt ervoor dat de Fireball in de lucht blijft hangen.