27 juni 2021

Kees Kleijwegt: "Hopelijk is dit het laatste model dat ik in de coronatijd heb moeten maken. Het is het persoonlijke toestel van majoor Maurenbrecher van 120sqn ML-KNIL. De basis voor dit model is de 1:48 P-40N van Hasegawa, wat een prima kit is. Wel heb ik de kit volledig voorzien van klinknagels, en verschillende aftermarket setjes gebruikt, zoals een resin cockpit met stoelriempjes van HGW, uitlaten en kleppen voor het landingsgestel van Quickboost, open spaakwielen van True Details, kanonloopjes van Master en (alleen voor het schuivende deel) een vacuümgevormde cockpitkap van Rob Taurus. De meest complexe aanpassing waren de open flaps, middels een etsset van Eduard. Het model is gespoten met diverse kleuren van Gunze uit de Mr Color reeks en voor het metaal heb ik Alcald gebruikt. Als 'verhaal' in dit model heb ik de blankmetalen P-40N met registratienummer C3-546 voorzien van een gecamoufleerde droptank van een ander toestel uit het squadron, de C3-510. De decals zijn afkomstig uit een set van Luuk Boerman."

17 juni 2021

Edu de Roos: "Ik kondigde 1½ maand geleden aan dat ik een 1:24 Nieuport Ni17 was begonnen. Maar het heeft alles bij elkaar wel erg lang geduurd voor ik dit monster onder de knie heb gekregen. Met een peesirritatie van De Quervain (bij de overgang van pols naar duim), met uiteindelijk een operatie tot gevolg, mag ik nog van geluk spreken de Nieuport af te hebben gekregen. Dit 1:24 vacuform model van Sanger (nooit eerder van gehoord) uit Groot-Brittannië is een typisch Engels model. Het is een vrij grove vacuform, met witmetalen delen, wat onduidelijke onderdeeltjes, asjes, twee vellen met instructies en tot slot onmogelijke decals, die al scheurden als je ernaar keek. Al met al een uitdaging."

"Gelukkig hebben we het internet en zijn de Nieuports in vele variaties in gebruik geweest. Dus qua kleurstelling kan je alle kanten op en is het een combinatie geworden van de verschillende Nieuports die de strijd zijn aangegaan met hun Duitse opponenten. Niet mijn mooiste model, maar ook deze krijgt een plekje bij de 1:28 WOI modellen van Revell en de RAF SE 5A van Merit International schaal 1:24, die kwalitatief een stuk beter is dan deze Sanger Nieuport."

16 juni 2021

Dick Boogaard: "Met dit weer is het op mijn zolder eigenlijk te warm, vandaar meer tuinwerk. Maar ik heb toch weer iets gemaakt. De Russische ontwerper K.A. Kalinin was bezeten van de bouw van een staartloos raketvliegtuig. In de jaren dertig ontwikkelde hij de Kalinin K-12, eerst als zweefvliegtuig op halve schaal, en na vele succesvolle vluchten werd een prototype op volle schaal van deze bommenwerper/verkenner gebouwd. De proefvluchten waren zo succesvol dat tot serieproductie werd besloten. Helaas viel Kalinin bij Stalin in ongenade (daar was niet veel voor nodig) en verdween. De productie van tien stuks werd gestaakt.

De kit is van het merk Mikro Mir ('kleine wereld') en redelijk goed te bouwen. De pasvorm is redelijk goed. Een aantal onderdelen is in duplo aanwezig hoewel dat niet nodig is. De wielpoten moeten koud onder de romp gelijmd worden en dat is even tricky. De scharnieren van de vleugelkleppen bestaan uit vreselijk dunne friemeltjes, die je niet goed van de sprues af krijgt. Voor de glasdelen zijn maskers bijgevoegd. Verder zit er een groot decalvel bij, waarmee het hele toestel bedekt kan worden met een soort witte vogels. Ik durfde het niet aan, maar op de ESM van vorig jaar schijnt een model in die uitvoering gestaan te hebben. Kortom, weer een leuke aanvulling voor de verzameling vreemde vogels."

13 juni 2021

Wim Hoogendoorn: "De Ford F350 met aanhanger was al klaar (zie 24 mei), alleen de geplande Fujimi 1:24 Ford GT40 ontbrak nog. Maar die GT40 is in de vuilnisbak beland: het was een zeer slecht passende kit, en de eerste decal die ik probeerde brak in zes stukken. Ik heb nu de General Lee (een Dodge 1969 Charger) op de aanhanger gezet."

"Ik ben een nieuw project begonnen: een Volvo FH4 van Italeri. De kit is een 4x2 (twee assen waarvan één aangedreven), maar ik dat wordt omgebouwd naar een 6x4 (drie assen waarvan twee aangedreven) met een ombouwkit van Kit Form Services. Ook komt er een kraan achter de cabine, eveneens van Kit Form Services."

11 juni 2021

Rob de Bie: "In 2005-2006 heb ik twee artikelen voor de MIP geschreven over alle bewaping die toen wereldwijd onder de F-16 gebruikt werden. In 2018 ben ik een zelfde soort onderzoek begonnen van de bewapening van de F-84F Thunderstreak, dit keer specifiek de Nederlandse. Aangezien dit allemaal 50 tot 65 jaar geleden is, was het onderzoek heel anders dan bij de F-16. De meeste bronnen vertellen nauwelijks wat over de spullen die onder de vleugels hangen. Zodoende moest ik de foto's goed bestuderen, en diep zoeken naar informatie. Ik ben ook twee maal naar het Nationaal Archief in Den Haag gegaan, waar een aantal interessante documenten te vinden waren.

Al snel besloot ik alles ook in modelvorm te bouwen, in de schaal 1/48. Alles werd voorzien van kleine magneetjes (2x2 mm en 1x1 mm), zodat elke gewenste configuratie onder een model kon worden gehangen. Voor een deel was dit voor mijn eigen speelplezier, maar ik deed het ook met het idee om voormalige Streak-vliegers te interviewen, waarbij dit mogelijk zou helpen om herinneringen op te roepen. Ik heb het project (in aanbouw) een paar keer meegenomen naar regio-avonden, zodoende zal een deel van jullie het al kennen.

Grofweg de helft van de tanks, bommen en raketten waren te vinden in de kit (Monogram) of als resin onderdelen. De andere helft moest ik scratchbouwen of kitbashen (onderdelen uit verschillende kits mengen). Hieronder een paar van de 'stores' die ik zelf gebouwd heb, respectivelijk een AN-M66 bom, een kleine Blue Bird oefenbom, een chaff-pod en een rek voor een sleepvlag."

"In 2020 schopte covid-19 mijn plannen in de war, want van interviews met voormalige vliegers op leeftijd kon geen sprake meer zijn. Maar nu het er weer beter uitziet, ben ik begonnen aan de laatste loodjes. Waaronder het Assisted Take-Off (ATO) rek, dat in 3D getekend en daarna 3D geprint is, met vier resin startraketten. Daarmee is de set op een bommenrekje na compleet, gepresenteerd op een plankje met wederom magneetjes, zodat alles netjes blijft liggen."

"Ik ben nu bezig het Monogram model van de Streak te bouwen. De eerste foto laat zien hoe een configuratie gemaakt kan worden. Ik heb gisteren de vleugels en de romp gevuld met giethars om het model steviger en gewichtiger te maken. Het wordt een versimpeld model, zonder paneellijnen, en met een niet-doorzichtige cockpitkap, puur om de 'stores' onder te hangen. Misschien bevalt dat helemaal niet, in dat geval bouw ik een tweede model, met de gebruikelijke details. Al met al is dit mijn omvangrijkste modelbouwproject ooit, en ik ben blij dat de eindstreep in zicht is!"

5 juni 2021

Thomas Hamann: "Als eerste een 1/32 kit van Fujimi van een Toyota Dyna 2-tons truck. Deze kit ben ik lange tijd geleden begonnen tijdens een bijeenkomst in het Museum Bescherming Bevolking in Rijswijk (2019?), en is eindelijk af. De kit is grotendeels recht uit de doos gebouwd. Ik heb een wandje toegevoegd aan de achterzijde van de cabine, waar je om onduidelijke reden van buitenaf direct tegen de achterzijde van de stoelen keek (geen idee of de echte ook zo is, lijkt mij sterk...). Verder heb ik custom bekleding aangebracht op het interieur. De kit bouwde best goed, en heeft veel details. Op sommige punten zat de detaillering echter een stevige constructie en goede passing een beetje in de weg. Zo zit de laadbak letterlijk op vijf punten van elk pakweg één vierkante milimeter vast aan het chassis. De decals zijn flinterdun en zeer fragiel. Voor het kleurenschema ben ik ietwat afgeweken van de kleuren op de doos. Ik heb met behulp van zelfklevende folie van Aoshima wat verchroomde accenten met bloempjespatroon toegevoegd."

"De tweede kit is een Mazda R360 in de race-uitvoering, wederom in schaal 1/32, van het kleine Japanse merk Micro Ace. Deze kits zijn redelijk simpel, en de oudere waren oorspronkelijk voorzien van een pullback-motortje. Ik heb enkel de stand van de achteras aangepast om ervoor te zorgen dat het ook duidelijk was dat de echte motor achterin lag. Overigens, de R360 mag er super-deformed (kleine wieltjes en uitstulpend passagiesgedeelte) uit zien, maar de echte is ook zo.."

"De derde kit is een oudere Japanse custom truck kit van Aoshima, ook 1/32. Die oudere Aoshima kits stellen niet expliciet een echt bestaand voorbeeld voor, afgezien van het basismodel, in dit geval een Fuso Fighter. Je krijgt een flinke hoeveelheid custom delen meegeleverd, dus ik ben los gegaan en heb hem flink gepimpt. Toegevoegd zijn onder andere spatlappen en wat extra chroom, en een hoop lampjes. Een aantal holle delen is opgevuld. De afwerking is gedaan in Tamiya 'pure metallic red' en 'blue violet'."

5 juni 2021

Patrick Verschut: "Ik ben weer aan het vervangen. In de vitrine stond al jaren een Tamiya 1/72 Nakajima Ki-44 Tojo te wachten om opgevolgd zou worden door een beter exemplaar. De Tamiya-kit is van 1964 en dat laat zich zien: dikke klinknagels, opliggende paneellijnen, doorkijk van geen wielbakken naar lege cockpit. Ergens in de jaren negentig had ik deze Japanse kit van iemand uit Leiden gekregen, tezamen bijna veertig andere gebouwde Japanners, om mijn schamele verzameling van Japanners aan te vullen, die alleen bestond uit de Airfix Val, Zero en Dinah.

De Hasegawa Tojo lag al even op de stapel te wachten. Hoewel dat model van 1972 is, is het een stuk beter dan die van Tamiya: geen klinknagels, ingegraveerde fijne paneellijnen, halve wielbakken en iets van cockpitvulling. Ik ben begonnen eenvoudige wielbakken te maken van stripjes plastic. De cockpit bestaat uit een badkuip-uit-een-stuk, zonder riemen of stick. Beide aangebracht. De aansluiting van de romp aan de bovenzijde van de vleugels is niet geweldig, die vergt wat putty en schuurwerk om de hoogteverschillen weg te werken. Recencies op internet wezen al op dit euvel. Voor de rest is het een kit in de categorie 'shake & bake'. Het model is gespoten in MRP Duraluminium. Zoek de verschillen tussen de twee modellen!"

5 juni 2021

Frits Krieg: "Ik heb een Messerschmitt Me-109W gebouwd in schaal 1/48. De Me-109W was een toestel waarvan men aanvankelijk dacht dat het bruikbaar zou zijn op het Duitse vliegdekschip 'Graf Zeppelin', dat echter nooit voltooid is. Daarop koos men voor drijvers, voor de inzet in de Noorse wateren. Net als de Spitfire en Zero op drijvers was ook de Me-109W geen succes. Er werden slechts zes toestellen gebouwd. Hiervan gingen er twee verloren bij het landen en opstijgen. Verder is er weinig over bekend en foto’s zijn al helemaal niet te vinden.

Als basismodel heb ik een Hasegawa Me-109F gebruikt, in combinatie met een conversiekit van het merk Antares (Argentinië). Het is eigenlijk een vrij simpele conversie. Maak alle wielgaten dicht en je bent er al bijna. Daarna twee strutbevestigingen er aan lijmen en vervolgens de struts en drijvers. Decals zijn niet bijgeleverd en moet je zelf zoeken, wat niet meevalt. Maar het is toch leuk om te bouwen en het model past helemaal in mijn Me-109 collectie."

4 juni 2021

Rob de Bie: "Het werk aan de Hasegawa 1/72 MiG-23 vordert gestaag. In de vorige aflevering (zie 5 mei) had ik de verticale staart in stukken gezaagd en met blokjes polystyreen vergroot. Na een paar rondes van plamuren en schuren had ik weer een bruikbaar staartvlak, zo goed als nieuw. Wel zijn alle opliggende lijnen gesneuveld. Het plan is om die, bij wijze van experiment, met potlood achteraf aan te brengen."

"Voor mijn plezier besloot ik de bewapening losneembaar te maken, en deze met kleine magneetjes uit te voeren. In de smalle pylon pasten alleen 1 x 1 mm magneetjes. In de vleugelwortel moest ik ook deze kleine magneetjes gebruiken omdat de draaiende vleugel veel ruimte nodig had. Alleen aan de voorkant kon ik een 2 x 2 mm magneetje plaatsen. Dat was geen overbodige luxe, want de hechtingskracht van de 1 x 1 mm magneetjes hield niet over. In de raketten kon ik gelukkig wel 2 x 2 mm magneetjes monteren. De achterste raket is het origineel van Hasegawa, de voorste is aangepast, waarbij alle drie sets vleugels een andere vorm hebben gekregen. Hasegawa had in 1977 de spionagefoto's toch niet goed genoeg bekeken. Het raketlichaam is ook te dik, maar dat laat ik zitten."

"Bij 'swing wing' vliegtuigen heb je altijd het probleem van de vleugels die halverwege de bouw tussen de romphelften gemonteerd moeten worden. De vleugels moeten dan al geschilderd zijn, want je komt er anders niet meer bij. Ze zitten ook in de weg bij de rest van de bouw. Clublid Eric Verschuur had een prima oplossing: boor de scharnierpen uit, en maak zelf een nieuwe pen. Je kunt de vleugels dan achteraf monteren, waarbij de draaifunctie behouden blijft. Dat idee heb ik uitgevoerd, en het werkt prima. Alhoewel: bij de eerste paspoging barstten de vleugelwortels open aan de voorkant, bij bepaalde standen van de vleugels. Na wat schuren, schrapen en veel CA lijm was dat gelukkig opgelost. De pen is overigens nog te lang, deze wordt pas bij de definitieve montage afgezaagd."