31 januari 2021

Nick van der Windt: "Ondanks de lockdown heb ik niet veel projecten afgerond, maar bij deze een bijdrage aan de pauze-pagina. Het is de Revell Mini Cooper R50, gebouwd voor mijn schoonzus die er één bezit. Ondanks dat dit een modernere versie heb heb ik zoveel mogelijk geprobeerd om de 'looks' van het origineel uit de jaren zestig te krijgen. Het model is gespoten met Zero Paints 'mini hot chocolate' en na een flinke polijstbeurt glimt deze aardig. Het dakraam is zelf gemaakt, helaas is het niet perfect geworden. Al om al denk ik dat ik best tevreden kan zijn met het eerste automodel dat ik ooit gebouwd heb."

29 januari 2021

Patrick Verschut: "In oktober 2016 had ik mijn Italeri 1/72 Messerschmitt 323 Gigant in aanbouw meegenomen naar de regiobijeenkomst. De kit is van 1977; een ouwetjes dus in modelbouwland, maar de enige in spuitgiet in deze schaal. Het transport naar Rijswijk leidde al tot schade omdat de romp van de vleugels werd gescheiden. Verder bouwen gaf zoveel meer gedoe dat het model naar de 'ergernisplank' in de vitrine verhuisde. De afgelopen weken is er weer inspiratie ontstaan om het model weer op te pakken en daadwerkelijk verder te bouwen. Er is nogal wat op het model aan te merken. De bouwbeschrijving is op veel plaatsen onduidelijk over waar een onderdeel geplaatst moet worden (zoek het maar uit..), bij verschillende onderdelen staat alleen een kleine markering op de romp waar het moet komen, maar paspennen en gaten ontbreken. Ook voor de vleugelsteunen zijn er geen pennen of gaten, die moeten los op de vleugel geplakt worden. En dat betekent dus regelmatig af- of losbreken tijdens het hanteren van het model. De aansluiting tussen romp en vleugels is, positief geformuleerd, niet best. De wielen moet je op een heel dun randje hangen, en daardoor breken dus altijd af. Ik heb dat opgelost door stalen asjes in de rompbodem aan te brengen en ze daar op te prikken. Ook de flaps en rolroeren prik ik op die manier aan de vleugels (afwezig in de foto's). Een heel lastig punt zijn de vleugeluiteinden die in een lichte hoek omhoog moeten worden geplaatst ten opzichte van het middendeel van de vleugel. De naden die dan boven en onder ontstaan zijn razend lastig egaal te krijgen. Dat vergde veel plamuren, schuren, plamuren, schuren etcetera. Zo, voor nu even genoeg gemopperd! Hij staat inmiddels half in de grondverf, en het lijkt toch iets te gaan worden. De middelste twee motoren plaats ik later, omdat ik de kappen open wil zetten zodat de ietwat gepimpte motoren zichtbaar zijn."

27 januari 2021

Dick Boogaard: "De Cobalt Co50 'Valkyrie' werd ontworpen als zelfbouwproject. De ontwerper heeft kennelijk goed naar Burt Rutan gekeken, want de configuratie van de vleugel en de canard lijkt veel op de Rutan VariEze en Long-EZ. Er is één exemplaar verkocht en de fabriek heeft er zelf ook één gebouwd. Het is een vijfzitter. De vliegeigenschappen waren niet geweldig en de vreemde vorm zal ook menigeen hebben doen aarzelen.

Het Oekraïense merk Amodel blijft merkwaardige kits afleveren. Deze 1/72 kit was ook heel apart gemaakt: twee doorzichtige romphelften die met verbindingsstukken aan elkaar gezet moesten. Uiteindelijk past het allemaal goed. De grote canopy kon met wat extra onderdelen ook open geplaatst worden. De bouwtekeningen waren soms lastig te volgen, ook omdat het model en de onderdelen ongebruikelijke vormen hadden. De decals bestonden slechts uit twee varianten van registratienummers en wat kleine embleempjes."

25 januari 2021

Frits Krieg: "Ik heb een 1/48 Me 109E-3 van het merk Hobbycraft gebouwd. Het model is eenvoudig, maar het past goed en er is weinig te schuren of te vullen. Alles is geverfd met Vallejo-verf. Ik heb gekozen voor een toestel van het 9de Staffel van Jagdgruppe 54, ergens aan de Kanaalkust in 1940, van een onbekende piloot. Het bijzondere kleurenschema sprak mij wel aan. De strepen op de romp heb ik aangebracht met een cocktailprikker. Dat werkte goed."

"In een verzameling van Me-109's mag een Me-109Z niet ontbreken, vandaar dat ik deze eindelijk heb gebouwd. Het resin model is ook in de schaal 1/48, van het Planet Models, en bouwt vlot weg. Van dit ontwerp is slechts één prototype gebouwd, dat al snel werd vernietigd bij een bombardement. Er zijn geen foto's van, maar wel tekeningen. Dat geeft een bouwer de vrije hand om zijn fantasie erop los te laten. Ik heb me zoveel mogelijk bij de waarschijnlijkheid gehouden. Ook dit model is met Vallejo-verf gedaan."

24 januari 2021

Edu de Roos: "Dit keer weer eens een schip: de USS Susquehanna, een stoomraderfregat. Het was het eerste schip onder deze naam bij de United States Navy, en was vernoemd naar de Susquehanna rivier. Ze kwam op 24 december 1850 in dienst. Gedurende de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) werd de Susquehanna door de noordelijke staten (de Union) ingezet om de havens van de zuidelijke staten (de Confederate States) te blokkeren. In 1868 werd ze uit de vaart genomen, en in 1883 als schroot verkocht. Altijd weer jammer dat zulke schepen een roemloos einde beleven.

Het model van USS Susquehanna in schaal 1:150 is oorspronkelijk van Imai Hobby, uit 1976. Aoshima bracht deze al oudere kit opnieuw uit in 2009 met een nieuwe doos, na in 2002 Imai Hobby overgenomen te hebben. Het model meet 70 centimeter lang (inclusief boegspriet) en 14 cm breed (inclusief de radarkasten aan beide zijden). De grote mast is circa 34 cm en net als de voormast voorzien van vier ra-zeilen. De zeilen zijn vacuum-formed plastic sheets. Ondanks zijn leeftijd is het een leuk gedetailleerd model."

23 januari 2021

Walle Oppedijk van Veen: "Ik ben een nieuw project begonnen: de iconische Mark V tank uit WOI, van Meng in de schaal 1:35. De foto's laten het motorblok zien dat uit 84 onderdelen bestaat, en dat in een volgend stadium moet worden ingebouwd (hoeft niet). Helaas zie je er dan niets meer van, daarom deze foto's. Het bouwen van dit motorblok is werkelijk bijzonder: zeer gedetailleerde onderdelen die naadloos passen, zelfs zo dat wat je doet in (bijvoorbeeld) stap 13 precies past op een los eindje dat je in stap 3 gedaan hebt. Een wonder!! Je moet wel secuur werken, en ik heb gebruik gemaakt van de nuttige voorbeeldinstructies op de Perth Military Modelling website. Uiteindelijk heb ik het motorblok wellicht iets te 'vies' gemaakt, maar daar zie je straks ingebouwd niets meer van."

22 januari 2021

Patrick Verschut: "De Airfix 1/72 De Havilland Comet Racer is af. Zoals voorzien is de verbouwde cockpit nauwelijks zichtbaar door het dikke plastic van de cockpitkap. Aan het eind van de bouw heb ik de neus een beetje afgevijld om daarin nog een landingslamp te kunnen plaatsen. Het toestel is gespoten in MRP rood met een basislaag van lichtgrijs. Door de glanzende verf zijn oneffenheden snel te zien; ik moest dus een aantal verbindingspunten meerdere malen plamuren, schuren en spuiten. De decals zilverden, daarom heb ik waar mogelijk de letters uitgesneden uit de doorzichtige decalfilm. Vervolgens blijkt plaatsing dan weer zenuwslopend te zijn door de vorm en grootte van de letters. De kleine letters aan de achterzijde van de romp zijn nauwelijks uit te snijden. Ik dacht er handig aan te doen die, ter beperking van zilvering, gelijk in een laagje natte vernis te leggen. Dat bleek een misvatting, want bewegen van de decals werd sterk bemoeilijkt, waardoor ze aan de linkerkant niet goed zitten. Daarom is daar ook geen foto van.."

19 januari 2021

Rob de Bie: "Een paar jaar geleden hebben we met geïnteresseerde leden gezamenlijk Albion 'micro tubing' ingekocht. Ik gebruik het spul vaak en met veel plezier. Mijn huidige project is het kleine LS 1/72 Pitts S2A aerobatic vliegtuigje, waarvan ik eerder het decaltekenwerk heb laten zien. Bij dit modelletje wilde ik de vleugelstijlen van plastic door Albion vervangen, maar dan moest het wel eerst 'gewalst' worden tot een soort van stroomlijnbuis. Als je bijvoorbeeld 0,7 mm buis tot 0,4 mm dikte wilt walsen, zoek dan twee stukjes plastic card (of karton, of metaal) van die dikte, leg het buisje ertussen, en wals het 0,4 mm dikte met het ronde handvat van je modelbouwmes. Ik heb zo een klein setje proefstukken gemaakt, om te beslissen wat ik het meest geschikt vond voor het model. Dat werd 0,6 mm, gewalst tot 0,5 mm. Daarmee heb ik de 'cabane struts' gebouwd, de stellage op de romp waaraan de bovenvleugel vastzit."

"Ik heb 0,5 mm buis gebruikt om de cockpitwanden te detaileren. Uit een tekening kon ik de vorm van het buizenframe opmeten, en dat heb ik zo goed mogelijk nagebouwd in de rompzijkanten. Later bedacht ik pas dat ik een 'knooppunt' had van een Extra 300. De buizen daarvan bleken 18, 20 en 22 mm diameter te zijn, heel wat dunner dan de gesimuleerde 36 mm van mijn Pitts-frame. Maar dat ga ik niet meer aanpassen. Snel verder met de rest van het cockpitje."

16 januari 2021

Edu de Roos: "Zoals eerder gemeld bij mijn verslag van de B-24 Liberator schaal 1:32 van Hobby Boss, was het nog een kwestie van de vleugels er aanplakken. Die had ik al zo'n beetje klaar liggen, compleet met motoren en landingsgestel. Vervolgens de ball turret geplaatst. Deze is intrekbaar wat bij start en landen wel zo handig is want helemaal uitgeschoven zou de ball turret over de grond slepen. Je moest niet claustrofobisch zijn, want je zat er helemaal opgevouwen in. Ik heb ooit ergens gelezen dat de maximale lengte van een ball turret schutter 1,50 meter mocht zijn. Tijdens de vlucht konden ze via een klein luikje afdalen in de turret die dan vervolgens onder de romp uit kwam te steken. Volgens mij wisten die jongens niet wat hun te wachten stond, wat een hel als er een zwerm Luftwaffe jagers om je heen zwierven. Maar goed, terug naar het model; ik moest alleen nog wat details plaatsen en verf bijwerken. De decals waren van goede kwaliteit en makkelijk aan te brengen. Het waren er alleen niet zo veel, het is na eigenlijk een beetje saaie kist op de nose-art na. Het was alles bij elkaar een best leuk project. Nu gauw aan het plafond, want het zal best wel weer even duren voor ik hem kan showen op een clubavond. Op naar het volgende project, en dat is weer iets heel anders, maar dat kun je zien in mijn volgende verslag. Blijf gezond en lekker bouwen. Tot slot een gedichtje van Randall Jarrell uit 1945."

5 januari 2021

Edu de Roos: "Eindelijk heb ik de romphelften van de Hobby Boss 1:32 B-24J Liberator aan elkaar gelijmd, en de geschutskoepels en staartvlakken gemonteerd. Nu blijkt weer dat er van het interieur weinig of niks te zien is nu de romp dicht is. Maar zoals reeds eerder geschreven: gelukkig hebben we de foto's nog. Daar deze Liberator best wel groot is, en ik al mijn modellen met de hand tamponneer, is het wat makkelijker het model in grotere samenstellingen te bouwen. De vleugels heb ik zodoende apart één voor één samengesteld en geschilderd, compleet met landingsgestel en motoren. Echter ik kwam er achter dat de kit dat niet zomaar toestaat. Ik heb de vleugelliggers aan de romp wat aan moeten passen, en nu schuif je de vleugels er zo overheen. Na het lijmen van de vleugels zal ik hier en daar nog wel wat verf moet bijwerken. Vervolgens de decals, dat zal ook nog wel een klus zijn. Ter afsluiting het geheel in de zijdeglans blanke lak. Dan kan hij bij de anderen aan het plafond, wat wel een uitdaging is, want er hangen al 36 stuks in de schaal 1:32 en een rijtje van 8 stuks in de schaal 1:24. Ik meld mij weer als de B-24 klaar is."

3 januari 2021

Walle Oppedijk van Veen: "Weer vier weken verder, en het bouwstadium is afgerond. Dagelijks ben ik minstens vier uur aan het bouwen, schuren, lijmen en lakken geweest, zo kom je de corona-lock-down wel door. Ofschoon er nog genoeg te mopperen viel over de kwaliteit en de soms erg onduidelijke instructies, en vooral op mijn eigen vaardigheden, blijft het resultaat me vooral verbazen. Het schip ziet is er inmiddels bijna net zo uit als op de Revell-foto's, en daar doe je het voor. Ik had me nooit zo precies gerealiseerd hoe een WWII-oorlogschip er in detail uit zou zien, maar wat opvalt is dat alles OP het dek staat. Overal boxen, schuurtjes, opslagruimtes, trappetjes, munitierekken, geschutsopstellingen, ontluchters, reddingsbootjes en ga zo maar door. Het lijkt me allemaal erg onpraktisch en inefficiënt; bij een beetje slecht weer kun je nergens goed bij en is de gevechtskracht nihil. Maar wat een leuk schip en wat een kick als het ook nog een beetje lukt. Nu nog een paar mannetjes erop en wat roest en roet aanbrengen en klaar is het."

2 januari 2021

Rob Hamann: "Ik heb me de afgelopen acht weken bezig gehouden met de bouw van het 1/72 resin model van de Fokker Super Universal, uitgebracht door Aeroporto Modelos 72. Ik wist al een tijdje dat die er aan kwam, want was al eens benaderd in een discussie over de juiste vorm van de cockpitbeglazing. De Super Universal, die in 1928 voor het eerst vloog, was het grootste verkoopsucces van de Amerikaanse Fokker-fabriek, er zijn er inclusief licentieproductie bijna 200 van gebouwd. Het vliegtuig heeft onder andere bekendheid verworven omdat het een van de drie vliegtuigen was die Byrd voor zijn Zuidpoolexpeditie in 1929 mee nam.

De kit is er in twee versies, een vroege versie met de voorover hellende cockpitramen en een latere versie met een meer conventionele canopy. Ik heb de vroege versie gebouwd, het eerste serietoestel, geleverd aan Byrd. Het model is prachtig gegoten en is relatief gemakkelijk te bouwen. Voor het landingsgestel is een zwarte resin gebruikt die zeer stijf en hard is en het relatief zware model goed kan dragen. De ramen zijn uitgevoerd in heldere hars, en dat is dan ook het eerste minpuntje. Dat glas is zelfs met uren polijsten niet goed helder te krijgen, en ik heb dan ook een nieuwe canopy gemaakt uit gewoon plastic sheet materiaal. Na tig iteraties is dat goed gelukt. Het tweede minpuntje was de maatvoering van de hoogteroerhelften. Als je die ongewijzigd laat, past een uitgeslagen richtingsroer er niet meer tussen, geen probleem als je dat corrigeert voor je ze vastlijmt.

Gebaseerd op foto's heb ik een paar details toegevoegd, zoals de venturibuis en de pitotbuizen, de ontluchtingspijpjes en natuurlijk de uitwendige stuurkabels voor de staartroeren. Deze details zijn scratch gefabriekt van styreen staf en strip, 0,4 mm messing draad en 60 micron visnoer geregen door gedraaide oogjes van 0,25 mm metaaldraad (de kern van electriciteitssnoer). Ik heb het model op ski's gebouwd en het op een besneeuwd ondergrondje gezet. De kit levert ook wielen, maar drijvers moeten apart aangeschaft worden. Uit de Fokker F.VIIb/3m doos van Valom heb ik een driebladige schroef geleend, die op het vliegtuig zat toen het op zijn tweede verkenningsvlucht in Antarctica door een storm overhoop geblazen werd en onherstelbaar beschadigd werd. Daar is nog een aardig filmpje over te vinden op deze webpagina: First Byrd Antarctic Expedition. Ik ben redelijk tevreden over het resultaat."

1 januari 2021

Patrick Verschut: "Op zoek naar een Arado 68 kwam ik tijdens de ESM 2015 bij een handelaar in vacuvormmodellen terecht. Die had er in 1/72 eentje liggen van VacWings, dan wel Wings72, het is maar hoe je het logo leest. Lang geleden heeft Reinhold Bogaard tijdens een regiobijeenkomst een, voor mij bijzonder nuttige, presentatie gegeven over hoe je vacform kits bouwt. Voor mij was dat een belangrijk handvat om weer eens een vacuform te durven beginnen, na een paar eerdere flops. De kit heb ik redelijk recht-toe-recht-aan gebouwd. De vleugelstijlen zijn eigenlijk altijd wel een uitdaging. Enerzijds om ze uit te schuren/vijlen en heel te houden en anderzijds om ze in de juiste positie te brengen en te houden. Ik zet ze meestal vast met een stukje ijzerdraad of paperclip, dat zorgt ook voor wat stevigheid. De luchtinlaat heb ik, zoals ik bij meer kits doe, vervangen door een metalen roostertje uit de bruiser van de wastafelkraan. De wielen, propellers en de spinner uit de kit leken nergens op, die zijn geknutseld van exemplaren uit de reservedoos. Het toestel is gespoten in MRP glanzend zwart. Dat is een nogal 'doodse' kleur, dus ik heb voor wat contrastwerking op enkele plekken vlakken met een donkergrijstint gespoten en andere vlakken niet mat gevernisd. Ondanks uitsnijden van de decals zilveren ze toch een beetje. Helaas. Weer een klusje afgerond in de kerstvakantie."

1 januari 2021

Rob de Bie: "Aan het einde van het jaar heb ik wat data verzameld om te zien om te zien of de pauze-pagina van de regio Zuid-Holland zijn functie vervult. In de eerste grafiek heb ik het aantal bezoekers van de pauze-pagina uitgezet. De bezoekers van de afzonderlijke maandpagina's worden daarbij niet meegeteld, omdat wordt aangenomen dat de clubleden 'binnenkomen' op de hoofdpagina. De grafiek laat zien dat het gebruik van de webpagina redelijk stabiel is, met gemiddeld een kleine 13 bezoekers per dag."

"De tweede grafiek laat de aantallen bijdragen en foto's zien. In beide gevallen liep het in het begin wat harder dan later. Gemiddeld werden per maand 13 bijdragen toegevoegd, ofwel een bijdrage per 2,35 dagen. Gemiddeld werden per maand 35 foto's toegevoegd. Meestal werd na twee nieuwe bijdragen een e-mail rondgestuurd, dat moet dus gemiddeld na 4,7 dagen gebeurd zijn. Als je dat getal met de 13 bezoekers per dag vermenigvuldigt, zou je kunnen concluderen dat 61 leden kijken naar de pagina, maar dat is dan wel de meest optimistische schatting. Ook al is het de helft, dan lijkt de pagina door een groot deel van onze leden bezocht te worden. Daarom is mijn conclusie dat de pauze-pagina zijn functie heeft vervuld."